Ziekenhuis dag 1

Slapen is gelukt maar ontzettend onrustig. De wekker van vriendlief ging om 06.00 en erna kon ik om de een of andere rare reden ook geen slaap meer vatten. Uiteindelijk heb ik nog maar even lekker in bed series gekeken.

Zenuwachtig was ik niet, de kans dat het niet door zou gaan was nog steeds aanwezig. Op het moment dat mijn temperatuur te hoog zou zijn zou ik niet met de behandeling mogen starten en voor hetzelfde geld komt er iets dringend waardoor het bed weg is. De afdeling heeft namelijk geen vaste bedden voor de hypodesensibilisatie. De kans dat het wel door zou gaan en niet zou werken was ook nog steeds aanwezig. Maar in dat geval kun je verder, je hoeft niet te wachten op iets wat misschien wel (of niet) werkt. Voorlopig ga ik nu een stap verder, het gaat helpen, of niet…

Het intake gesprek ging goed en mijn temperatuur was netjes dus ik mocht beginnen. Om 13.00 kreeg ik de eerste spuit van de tien met een bijna homeopathische hoeveelheid insuline in de oplossing. Eerst werd er een insuflon in mijn buik gezet, voor degene die het niet kennen: dit is een soort ventiel met een slangetje eraan zodat je niet steeds in de huid hoeft te spuiten. Nu werd ik geacht om elk kwartier een oplopende dosis insuline te spuiten tot een uur of acht á negen s’avonds. Elke spuit duurt ongeveer twee uur en je moet elke spuit af maken. Zolang ik geen allergische reactie kreeg mocht ik elke keer een stapje hoger.

De eerste dag ging lekker en ik heb gelijk vier spuiten weg gewerkt. Maar goed ook want het eten liet veel te wensen over. Ik kreeg op de eerste avond 2 aardappels, een klein bakje groenten en een gehaktbal met jus. Die laatste durfde ik echt niet aan, al het beleg bij het middag eten zou ook glutenvrij zijn maar op de smeerworst verpakking stond toch echt tarwe ! Voor een ziekenhuis met een zeer goede glutenvrije afdeling viel het me heel erg tegen. Gelukkig had ik zelf tassen vol met lekker eten mee genomen waar ik lekker van genoten heb!